Komórki ludzkiego ciała mogą mieć niewłaściwą wrażliwość na insulinę – hormon, którego zadaniem jest obniżanie poziomu glukozy we krwi. W takim przypadku mówimy o insulinooporności, nie będącej chorobą, lecz zaburzeniem homeostazy glukozy, które w następstwie długotrwałego występowania prowadzi do tzw. zespołu metabolicznego. Dochodzi wówczas m.in. do:
- zaburzenia gospodarki węglowodanowej (stan przedcukrzycowy, cukrzyca typu B, cukrzyca ciążowa)
- nadmiernego wyrzutu insuliny, zwykle występującego po posiłku (hiperinsulinemia)
- zaburzenia gospodarki lipidowej
- nadciśnienia tętniczego
- otyłości brzusznej
OBJAWY
Występowanie insulinooporności można podejrzewać, gdy współistnieje kilka spośród niżej wymienionych objawów:
- przyrost masy ciała pomimo kontrolowania diety i aktywności ruchowej
- nadmierna senność i ciągłe zmęczenie
- obniżenie nastroju, rozdrażnienie
- nieuzasadnione odczuwanie zimna
- trudności z koncentracją i problemy z pamięcią
- bóle głowy
- bóle stawów
- zmiany skórne w postaci zrogowaceń
- częste napady głodu
- konieczność sięgania po słodycze
Występowanie insulinooporności można podejrzewać, gdy współistnieje kilka spośród niżej wymienionych objawów:
- przyrost masy ciała pomimo kontrolowania diety i aktywności ruchowej
- nadmierna senność i ciągłe zmęczenie
- obniżenie nastroju, rozdrażnienie
- nieuzasadnione odczuwanie zimna
- trudności z koncentracją i problemy z pamięcią
- bóle głowy
- bóle stawów
- zmiany skórne w postaci zrogowaceń
- częste napady głodu
- konieczność sięgania po słodycze
DIAGNOZOWANIE
Najczęściej stosowaną metodą jest oznaczanie poziomów insuliny i glukozy na czczo oraz przeprowadzenie testu tzw. krzywej insulinowej. Polega on na pobraniu krwi na czczo, a następnie, po 5 minutach, wypiciu 75 g glukozy i kolejnych pobraniach krwi w określonych odstępach czasu.
WSKAŹNIK HOMA-IR
(ang. Homeostatic model assessment)
Insulinemia na czczo x glikemia na czczo
22,5
Jeśli wynik przekracza wartość 2 wówczas występuje insulinooporność.
PRZYCZYNY
Wprawdzie nie można jednoznacznie stwierdzić jakie są przyczyny niewłaściwej wrażliwości na insulinę, wśród najczęściej wymienianych czynników wymieniane są:
- genetyczne – pojawiają się we wczesnym wieku
- środowiskowe – spowodowane złą dietą, małą aktywnością fizyczną, nieregularnym trybem życia, zaburzeniami snu, spożywaniem alkoholu, paleniem papierosów.
- działanie uboczne niektórych leków takich jak rifampicyna, izoniazyd, olanzapina, risperidon, kwetiapina, tamoksyfen, progestagen, niektóre leki przeciwwirusowe, leki sterydowe zawierające kortyzol.
Najczęściej stosowaną metodą jest oznaczanie poziomów insuliny i glukozy na czczo oraz przeprowadzenie testu tzw. krzywej insulinowej. Polega on na pobraniu krwi na czczo, a następnie, po 5 minutach, wypiciu 75 g glukozy i kolejnych pobraniach krwi w określonych odstępach czasu.
WSKAŹNIK HOMA-IR
(ang. Homeostatic model assessment)
Insulinemia na czczo x glikemia na czczo
22,5
Jeśli wynik przekracza wartość 2 wówczas występuje insulinooporność.
PRZYCZYNY
Wprawdzie nie można jednoznacznie stwierdzić jakie są przyczyny niewłaściwej wrażliwości na insulinę, wśród najczęściej wymienianych czynników wymieniane są:
- genetyczne – pojawiają się we wczesnym wieku
- środowiskowe – spowodowane złą dietą, małą aktywnością fizyczną, nieregularnym trybem życia, zaburzeniami snu, spożywaniem alkoholu, paleniem papierosów.
- działanie uboczne niektórych leków takich jak rifampicyna, izoniazyd, olanzapina, risperidon, kwetiapina, tamoksyfen, progestagen, niektóre leki przeciwwirusowe, leki sterydowe zawierające kortyzol.
JAKIE DZIAŁANIA NALEŻY PODJĄĆ?
Aby zniwelować, a nawet pozbyć się przykrych objawów, wskazane jest świadome i konsekwentne dokonanie radykalnych zmian przede wszystkim w sposobie odżywiania, ale także w trybie życia:
- zmiana diety, eliminowanie produktów zawierających nadmiar cukrów,
- regularna i możliwie intensywna aktywność fizyczna,
- informowanie o stwierdzonej insulinooporności w sytuacji przepisywania przez lekarza leków doraźnych lub innych
- nie oszukiwanie się, nie stwarzanie sobie wymówek,
- ustalenie celów i planu działania oraz „samo nagradzanie” się za konsekwentną ich realizację.
Aby zniwelować, a nawet pozbyć się przykrych objawów, wskazane jest świadome i konsekwentne dokonanie radykalnych zmian przede wszystkim w sposobie odżywiania, ale także w trybie życia:
- zmiana diety, eliminowanie produktów zawierających nadmiar cukrów,
- regularna i możliwie intensywna aktywność fizyczna,
- informowanie o stwierdzonej insulinooporności w sytuacji przepisywania przez lekarza leków doraźnych lub innych
- nie oszukiwanie się, nie stwarzanie sobie wymówek,
- ustalenie celów i planu działania oraz „samo nagradzanie” się za konsekwentną ich realizację.
OCZEKIWANE EFEKTY
W oczekiwaniu na efekty oczywiście trzeba uzbroić się w cierpliwość, bowiem zanim organizm zacznie wyraźnie reagować na zmiany musi mija najczęściej kilka tygodni. Wykonanie badań kontrolnych i poprawa wyników będzie „twardym dowodem”, że trud dbania o swoje zdrowie przynosi rezultaty. Równolegle pojawi się poprawa samopoczucia, ustąpi przynajmniej część objawów, co zdecydowanie motywuje do zaakceptowania wprowadzonych zmian na stałe.
W oczekiwaniu na efekty oczywiście trzeba uzbroić się w cierpliwość, bowiem zanim organizm zacznie wyraźnie reagować na zmiany musi mija najczęściej kilka tygodni. Wykonanie badań kontrolnych i poprawa wyników będzie „twardym dowodem”, że trud dbania o swoje zdrowie przynosi rezultaty. Równolegle pojawi się poprawa samopoczucia, ustąpi przynajmniej część objawów, co zdecydowanie motywuje do zaakceptowania wprowadzonych zmian na stałe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz