W czym pomaga trening siłowy?

Jednym ze warunków utrzymywania sprawności i zdrowia jest aktywność fizyczna obejmująca ćwiczenia siłowe i wytrzymałościowe.

Trening siłowy wspomaga:

MIĘŚNIE - Po ukończeniu 30-go roku życia rozpoczyna się proces stopniowej utraty masy mięśniowej. Im bardziej zaawansowany wiek,  tym utrata bardziej intensywna. Poza utratą siły i wytrzymałości, zmniejszanie masy mięśniowej przyczynia się do bóli w stawach, zwiększonego ryzyka kontuzji, formowania się nadmiernej tkanki tłuszczowej wokół środkowych partii ciała (tzw. tuszy związanej z wiekiem średnim).
Trening siłowo-wytrzymałościowy pomaga budować mięśnie, poprawia siłę, wytrzymałość, mobilność, polepsza czas reakcji – szczególnie krytyczny w przypadku osób starszych, gdyż redukuje możliwość upadków.
Jest pomocny w procesie odchudzania. Odchudzanie poprzez zmniejszenie liczby kalorii powoduje jednoczesną utratę masy mięśniowej . Trening siłowy może temu zapobiec.
Journal of Sports Medicine and Physicla fitness podaje, że w przypadku diety, około 27% utraconej masy ciała stanowią mięśnie. Dieta w połączeniu z ćwiczeniami kardio zmniejsza tę wartość o połowę. Natomiast dieta połączona z treningiem siłowym, powoduje utratę wyłącznie tkanki tłuszczowej.

KOŚCI - Kombinacja zmian związanych z wiekiem, brakiem aktywności fizycznej, niewłaściwym odżywianiem sukcesywnie wpływają na utratę tkanki kostnej  - 1% rocznie po 40 roku życia. W miarę postępowania osteoporozy kości stają się coraz bardziej kruche i podatne na złamania i mogą ulec pęknięciu/złamaniu nawet przy niegroźnym  pozornie upadku, czy czynności tak prozaicznej jak pochylanie się w celu zawiązania sznurowadła.
Osteoporoza jest przyczyną ogromnej ilości złamań. Najpoważniejsze są złamania kości biodrowej – 6 spośród 10 osób będących jego ofiarami nigdy nie odzyskuje pierwotnego stopnia samodzielności. Pozostałe najbardziej narażone na złamania kości to kręgosłup i nadgarstki
Liczne badania wykazują że trening siłowy z użyciem ciężarków, maszyn na siłowni czy elastycznych taśm do ćwiczeń może wpływać na spowolnienie procesu utraty tkanki kostnej, niektóre dowodzą, że może on wspierać jej odbudowę. Podczas ćwiczeń siłowych kości poddawane są rozciąganiu i ściskaniu (w dużej mierze dzieje się tak także podczas biegania i chodzenia, kiedy kości obciążane są ciężarem ciała) procesy te wzmacniają i zagęszczają strukturę kości.

RÓWNOWAGĘ – Trening siłowo-wytrzymałościowy poprawia stabilność i dDzięki temu zmniejsza się ryzyko upadku, wzrasta poczucie bezpieczeństwa i oraz poziom aktywności sprawności ogólnej.
Podsumowując, ćwiczenia siłowo-wytrzymałościowe zapobiegają degeneracji układu mięśniowego i kostnego. Poprawiają równowagę. Są niezmiernie ważnym elementem  metodologii zapobiegania upadkom. Uzupełniają aerobik, ponieważ kładą główny nacisk na kości najbardziej narażone na pęknięcia: kości biodrowe, kręgosłup i nadgarstki. Nie zapominajmy o nich, aby najprostsze czynności, jak wstanie z krzesła, czy pokonanie biegu schodów, nie stały się z czasem problemem nie do pokonania.

Aktywności ruchowe zalecane dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera

Aktywny tryb życia jest korzystny dla wszystkich, włączając osoby dotknięte chorobą Alzheimera.
Ćwiczenia wprawdzie nie wyleczą choroby, ale mogą poprawić nastrój , dodać wiary w siebie, pomóc odzyskać poczucie własnej wartości. Mogą też obniżyć ryzyko chorób serca, niektórych form raka, zredukować inne dolegliwości.
Badania wykazują że ćwiczenia mogą spowolnić tempo rozwoju choroby Alzheimera i poprawić pamięć. Ma to szczególne znaczenie dla osób w stadiach średniego zaawansowania choroby, gdyż pomaga im dłużej prowadzić bardziej niezależne życie.
U osób ćwiczących regularnie obserwuje się złagodzenie stanów depresyjnych, zmniejszenie poziomu stresu i niepokoju. Ćwiczenia wzmacniają mięśnie, co nawet w późniejszych stadiach choroby pozwala chorym lepiej zajmować się sobą.
Istnieje wiele ćwiczeń o charakterze nisko-intensywnym, które nie obciążają stawów i nie wymagają nadmiernego wysiłku. Stopień aktywności zależy od osoby i stopnia zaawansowania choroby.
Przed przystąpieniem do ćwiczeń należy koniecznie zasięgnąć opinii lekarza.
Jeśli wyrazi zgodę na aktywność fizyczną, najlepiej zacząć powoli, od sesji nie trwających dłużej niż 10 minut i wydłużać je z czasem w miarę możliwości. 
Ćwiczenia powinny sprawiać przyjemność i nie należy z nimi przesadzać. Jeśli osoba ćwicząca zaczyna się źle czuć lub odczuwać ból, należy natychmiast przerwać ćwiczenia. Jeśli osoba ćwicząca ma kłopoty z utrzymaniem równowagi, powinna ćwiczyć w miejscu gdzie poręcz lub uchwyt jest w zasięgu ręki.
Pamiętać należy o usunięciu wszelkich przyczyn, które mogą spowodować upadek, takich jak śliskie podłogi, dywaniki, kable elektryczne, niskie lampy stojące, zabawki, itp.
Ćwiczyć należy przez kilka tygodni i zwykle nowa rutyna staje się nawykiem - najlepiej co najmniej 30 minut przez 5 dni w tygodniu. Jeśli z jakichś powodów tak intensywny ruch nie jest to możliwy, należy pamiętać, że jakakolwiek forma aktywności jest lepsza niż żadna.

ZALECANE FORMY AKTYWNOŚCI:

• ROZGRZEWKA powinna poprzedzać każdą sesję ćwiczeń. Proste, spokojne ruchy, takie jak chodzenie albo delikatne rozciąganie przygotowują mięśnie i stawy. Jeśli utrzymanie balansu stanowi problem, można rozgrzewkę wykonywać w pozycji siedzącej. Ćwiczenia to np. krzyżowanie nóg, krążenie stóp - 10 razy w każda stronę. Sesje ćwiczeń należy zawsze zakończyć ochładzaniem organizmu.
• TAI CHI obejmuje serie łagodnych ćwiczeń i rozciągań, które mogą rozjaśnić myślenie i wzmocnić pamięć. Nie nadwerężają stawów, mogą być wykonywane zarówno w pomieszczeniach jak i na świeżym powietrzu.
• PŁYWANIE, AEROBIK WODNY – każda forma ćwiczeń w wodzie to świetny wybór. Korzystne dla stawów i relaksujące. Zdrowe na serce, wzmacniające mięśnie. Jeśli ćwiczenia są grupowe - dochodzi aspekt socjalny.
• JOGA łagodzi stres, zwiększa siłę i elastyczność. Uczeni z UCLA wykazali, że osoby praktykujące jogę przez 3 miesiące miały lepsza pamięć niż osoby, które uprawiały inne formy jej usprawniania, np. rozwiązywanie krzyżówek. Wprawdzie osoby poddane eksperymentowi nie cierpiały na chorobę Alzheimera, ale wykazywały pewne symptomy sygnalizujące zagrożenie chorobą. Joga zdecydowanie łagodziła stany depresyjne, stres oraz niepokój.
• CHODZENIE może zapobiegać miedzy innymi chorobie serca i cukrzycy. Może poprawiać pamięć i procesy myślenia. Dzienna przechadzka to świetny sposób na wprowadzenie struktury i rutyny w życiu. Osoby we wcześniejszych fazach choroby Alzheimera zwykle mogą sobie pozwolić na dłuższe spacery niż osoby w bardziej zaawansowanych stadiach. Towarzystwo zaprzyjaźnionej osoby, psa czy słuchanie muzyki mogą umilić spacer.
• AEROBIK poprawia krążenie krwi i jej dopływ do części mózgu odpowiedzialnych za procesy pamięciowe. Jak inne ćwiczenia, łagodzi stany depresyjne niepokój, poprawia nastrój. Cokolwiek zmusza serce do przyspieszonego bicia jest wskazane. We wcześniejszych fazach choroby ćwiczenia mogą być bardziej intensywne, w późniejszych – prosty taniec może być dobrym rozwiązaniem.
• TANIEC – rytmiczne ruchy wykonywane w takt muzyki uwalniają i pozwalają odreagować nagromadzone emocje. Podczas tańca redukuje się napięcie mięśniowe, dając poczucie odprężenia i relaksu.
• OGRODNICTWO to świetny sposób na pozostanie aktywnym na świeżym powietrzu. Stymuluje ono różne zmysły, nadaje cel i może być źródłem miłych wspomnień dla osób, które lubią rośliny. Pobyt w ogrodzie pozwala bardzo często złagodzić poziom stresu i obniżyć ciśnienie krwi.
• ĆWICZENIA DLA OSÓB MAJĄCYCH PROBLEMY Z PORUSZANIEM SIĘ – tutaj wystarczy nieco kreatywności. Dla przykładu krzesło - umożliwia wykonywanie szeregu ćwiczeń na siedząco - zginanie i prostowanie rąk, skręty tułowia, podnoszenie ramion, podnoszenie nóg to tylko nieliczne z przykładów. Odbijanie balonów czy wymachy rąk w rytm muzyki też odnoszą korzystne rezultaty.

Powstający w Otwocku ośrodek ORIGIN jest w dużej części przeznaczony dla osób cierpiących na chorobę Alzheimera. Został specjalnie w tym celu zaprojektowany i wyposażony. Park sosnowy, ogrody, w tym specjalny ogród dla osób dotkniętych chorobą Alzheimera, powierzchnie terapeutyczne, urządzenia do ćwiczeń, a przede wszystkim programy opieki demencyjnej i doskonale przeszkolony personel mają za zadanie zapewnić opiekę o najwyższym standardzie.


źródło - webMD

Jeszcze raz o ćwiczeniach, które mogą cofnąć uszkodzenia serca związane z procesem starzenia

Dwa tygodnie temu pisaliśmy o prowadzonych przez amerykańskich uczonych badaniach, mających na celu wykazanie  ze ćwiczenia mogą cofnąć postępujące w miarę starzenia się uszkodzenia serca u osób prowadzących nieaktywny fizycznie tryb życia.
Jak wówczas podaliśmy, właściwie dobrane zestawy ćwiczeń, których uprawiania rozpoczęto odpowiednio wcześnie, mogą zredukować ryzyko niewydolności serca w przyszłości. 
Ale aby odnieść największe korzyści, reżim ćwiczeniowy należy rozpocząć przed przekroczeniem progu starości, czyli przed ukończeniem 65 roku życia, kiedy mięsień sercowy ciągle utrzymuje pewien poziom elastyczności i zdolność do samoodtwarzania.

Aby zorientować się o jakim rodzaju i nasileniu ćwiczeń mowa, opiszemy dzisiaj pokrótce reżim ćwiczeniowy, jakiemu poddano uczestników eksperymentu.  Jednocześnie już na wstępie chcielibyśmy zasygnalizować, że w czasie eksperymentu sesje ćwiczeniowe były indywidualnie dobierane na podstawie testów fizycznych oraz monitorowania pracy serca. 
Dlatego podane niżej informacje maja charakter wyłącznie informacyjny. Nie zachęcamy nikogo do  wykonywania poniższych ćwiczeń bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.
W trakcie trwającego 2 lata eksperymentu, zestaw powtarzanych 4-5 razy w tygodniu zajęć, obejmował 30-minutową sesję ćwiczeniową plus rozgrzewkę oraz rozciąganie/schładzanie po zakończeniu sesji.
Zestaw sesji ćwiczeniowych przypadających na tydzień wyglądał następująco:

    • Jedna sesja - bardzo intensywny 30-minutowy aerobik interwałowy 4x4,  gdzie cykl obejmował 4-minutowe okresy intensywnych ćwiczeń anaerobowych, przy których tętno powinno osiągnąć 95% tętna maksymalnego (gdzie tętno maksymalne dla danej osoby określa się jako 220 minus wiek), przeplatane 3-minutowymi okresami relatywnie nisko-intensywnych ćwiczeń/schładzania - cykl naprzemienny powtarzał się 4-krotnie.

    • Jedna sesja - godzinna sesja o średniej intensywności, obejmująca tenis, aerobik taneczny, chodzenie, jazdę na rowerze, itp.
    • Jedna lub dwie sesje - ćwiczenia o średniej intensywności, czyli takie które  wywołują perspirację oraz lekką utratę tchu, ale wciąż pozwalają na prowadzenie rozmowy. 
    • Jedna lub dwie sesje - trening siłowy z użyciem ciężarków lub maszyn do ćwiczeń, w oddzielnym dniu lub po sesji obejmującej intensywne ćwiczenia.

Naszym zdaniem, o ile opisany wyżej reżim ćwiczeniowy nie powinien stanowić dużego wyzwania dla osób młodych i zdrowych, osobom w bardziej zaawansowanym wieku, szczególnie jeśli wcześniej nie przywiązywały wagi do systematycznej aktywności ruchowej, może sprawić trudności i wywołać niepożądane reakcje organizmu. Z tego względu jeszcze raz ostrzegamy przed podejmowaniem powyższych ćwiczeń bez konsultacji z lekarzem.  

Na koniec przypominamy, że zgodnie z opinią naukowców, ćwiczenie 2-3 razy w tygodniu jest niewystarczające – należy ćwiczyć 4-5 razy w tygodniu. Najlepiej jest traktować ćwiczenia jako część codziennej higieny, jak mycie zębów czy branie prysznica.

Źródło: UT Southwestern Medical Centre

Prace budowlane w Otwocku postępują zgodnie z harmonogramem.

Specjalistyczny Ośrodek Opieki i Rewalidacji w Demencji oraz Problemach Neurologicznych Origin w Otwocku Soplicowie – postęp prac, udokumentowany fotograficznie  w dniu 24 stycznia 2018 roku.

Zbliżamy się powoli do końca prac budowlanych – obiekt na zdjęciu coraz bardziej przypomina wersje końcową, przedstawioną na wizualizacji poniżej.

Brak apetytu u osób w wieku 65 +

Brak apetytu u osób w podeszłym wieku, jest zjawiskiem bardzo powszechnym. Prowadzi do zaburzenia procesu przyjmowania pokarmów, a co za tym idzie, do niedoborów składników pokarmowych niezbędnych dla optymalnego funkcjonowania ludzkiego organizmu.

Jedną z najbardziej oczywistych przyczyn zmniejszenia apetytu u osób starszych jest fizjologiczny proces starzenia. Przyczynia się on do zwolnienia przemiany materii i w konsekwencji do zmniejszenia zapotrzebowania na energię dostarczaną wraz z pokarmem. Z procesem starzenia wiąże się też spadek aktywności fizycznej, mający istotny wpływ na zaburzenia odżywiania. Upośledzenie procesów trawienia pokarmu i jego wchłaniania, utrata uzębienia, zaburzenia smaku i zapachu to kolejne czynniki będące przyczyną pogłębiającej się z wiekiem utraty apetytu, podobnie jak nasilające się wraz z wiekiem choroby - dla przykładu, przewodu pokarmowego, takie jak choroby zapalne jelit, wrzody żołądka i dwunastnicy, choroby wątroby i przełyku. Wiążące się z nimi dolegliwości: zgaga, bóle brzucha, biegunki, zaparcia mają bezpośredni wpływ na spadek apetytu.

Na brak apetytu może także wpływać ilość przyjmowanych lekarstw, nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, stres, częste hospitalizacje, unieruchomienie, czynniki socjologiczne i ekonomiczne, takie jak samotność czy dramatyczna sytuacja finansowa Prowadzą one często do depresji, która objawia się między innymi spadkiem lub całkowitym brakiem apetytu.

W wyniku zaburzeń przyjmowania pokarmów dochodzi do niedoborów składników mineralnych i odżywczych takich jak wapń, magnez, potas, żelazo, witaminy B i D. Może to , się objawiać zaburzeniami rytmu serca, koncentracji, zaburzeniami neurologicznymi, osteoporozą, spadkiem odporności, zmęczeniem. Jeśli stan taki utrzymuje się przez dłuższy okres, może doprowadzić do znacznie poważniejszych konsekwencji.

Poprawa apetytu u osób starszych ma wielkie znacznie. Podstawowym zadaniem jest rozpoznanie przyczyny. Skuteczna terapia bardzo często prowadzi do poprawy apetytu i odzyskania satysfakcji płynącej z konsumowania pokarmów.
Sposobem na zwiększenie apetytu może być zmiana diety.
Posiłki osób starszych o zmniejszonym apetycie powinny być lekkostrawne. Należy je podawać częściej, w mniejszych porcjach. Aktywność fizyczna, np. przechadzka przed posiłkiem, jest bardzo wskazana.

Osoby poszukujące rzetelnych informacji, dotyczących zasygnalizowanych powyżej problemów, zapraszamy do skorzystania ze specjalistycznego, bezpłatnego szkolenia 

DIETETYKA - ŻYWIENIE OSÓB STARSZYCH,

 które w ramach działalności Origin Polska poprowadzi
 wykładowca Zakładu Dietetyki SGGW.

Szkolenie odbędzie się w dniu 22 lutego (czwartek) w godz. 16-18

w siedzibie Origin Polska ul. Hajoty 49 w Warszawie.

Podczas szkolenia omawiane będą zagadnienia prawidłowego zbilansowania i dostosowania diety dla potrzeb osób w podeszłym wieku.
Zapisy od poniedziałku do piątku w godz. 9-18
za pośrednictwem infolinii +48 797 606 112 lub e-mail: info@originpolska.com

Pokoje w obiekcie Origin w Otwocku

SpecjalistycznyOśrodek Opieki i Rewalidacji w Demencji oraz ProblemachNeurologicznych Origin w Otwocku jest podzielony na dwa odrębne oddziały: Rehabilitacji Neurologicznej (NeuroCare) oraz Opieki i Rewalidacji w Demencji (MemoryCare).

W ramach obu oddziałów wydzielone są odrębne tzw. klastry, z których każdy przeznaczony jest dla grup liczących 15-18 osób. Podział na klastry ma za zadanie pomóc w stworzeniu domowej atmosfery i ułatwiać indywidualny kontakt z opiekunami, którzy na stałe przypisani są do danego klastra. 
Każdy klaster ma wydzieloną przestrzeń wspólną – świetlicę, gdzie nasi pensjonariusze mogą przebywać w czasie kiedy nie uczestniczą w zajęciach rehabilitacyjnych lub terapeutycznych. Zapewniają one możliwość wspólnego spędzania czasu podczas zajęć animacyjnych, gier, rozmów czy innych form terapeutycznej rozrywki. 
Ideą przewodnią jest aby dzień naszego rezydenta był urozmaicony i wypełniony wszelkiego rodzaju formami działalności, tak aby konieczność pobytu w prywatnym pokoju mogła być ograniczona do minimum.

Oferujemy dwa rodzaje pokoi.
Pokój na oddziale MemoryCare - specjalnie zaprojektowany i wyposażony z myślą o osobach z demencją oraz pokój na oddziale NeuroCare, przeznaczony dla osób korzystających z rehabilitacji neurologicznej.
We wszystkich pokojach zastosowane będą bakteriostatyczne i antyalergiczne wykładziny dywanowe, tapety i farby ścienne z nanocząsteczkami srebra, zabezpieczające przed rozwojem bakterii i grzybów. 
Wszystkie łazienki przystosowano do potrzeb osób niepełnosprawnych. 
W pokojach dostępna będzie telewizja kablowa i bezprzewodowy Internet. 
Chcielibyśmy aby pokoje i łazienki miał ciepły i przyjazny charakter, aby wszyscy pensjonariusze czuli się u nas jak w domu. Pokoje będą miały zróżnicowaną kolorystykę, a pensjonariusze możliwość jej wyboru. 

Osoby przybywające na pobyty stałe będą mogły umieszczać w swoich pokojach niektórych ze swoich ulubionych mebli lub elementów wystroju wnętrza.