Rola opiekuna osoby ciężko chorej lub umierającej jest zawsze niezwykle trudna i wyczerpująca, szczególnie jeśli opiekun należy do grona najbliższych chorego i moralne poczucie odpowiedzialności, leżące u podstaw wszelkich starań i poświęcenia ze strony opiekuna, wzmożone jest przez więzy rodzinne. Lęk, niepewność i bezsilność są udziałem każdego opiekuna. Wzmaga je stres wynikający z niepełnego zrozumienia mechanizmów choroby, czasami braku informacji o dostępnych metodach leczenia czy lekach połączone z próbami kwestionowania diagnozy, gdy rokowania są złe i nie dają nadziei.
Ogromne emocje u opiekunów budzi zwykle konieczność zatajenia przed chorym jego faktycznego stanu. Chęć zaoszczędzenia mu bólu psychicznego powstrzymuje opiekuna przed szczerymi odpowiedziami na zadawane pytania, co z kolei oddziałuje negatywnie na jego własną psychikę i przyczynia do narastania głębokiego przygnębienia, które z czasem coraz trudniej ukryć przed chorym.
Emocja nasilają się nawet bardziej w sytuacji, gdy chory przeczuwa, że stan jego zdrowie jest bardzo zły. Zdarza się wówczas, że ucieka przed rzeczywistością, zaprzecza faktom, buntuje się, a nawet bywa agresywny – reakcje często występujące u osób, którym trudno pogodzić się z wizją nadchodzącej śmierci. Komunikacja z chorym stwarza narastające problemy, dlatego cierpliwość oraz szczególne wyczulenie na gesty, mimikę oraz mowę ciała wyrażające i sygnalizujące niewerbalnie potrzeby chorego są nieodzowne dla opiekuna.
Ważne jest także ze strony opiekuna troskliwe wyczuwanie nastroju chorego i dostosowanie do niego zarówno swojego zachowania jak też odwiedzających chorego innych członków rodziny, tak aby utrzymać atmosferę spokoju postrzeganego przez chorego w kategorii bezpieczeństwa.
Najwyższych starań ze strony opiekuna wymaga zapewnienie choremu prawa do poszanowania godności osobistej i intymności oraz okazywanie mu życzliwości i miłości.
Kolejną ważna kwestią jest umożliwienie choremu modlitwy, jeśli nie jest to sprzeczne z jego światopoglądem.
Długotrwała konieczność opieki nad chorym zawsze, wcześniej czy później, prowadzi do wypalenia,
a nawet wyczerpania fizycznego opiekuna, niezależnie od miłości jaką darzy podopiecznego.
Wzmagający się poziom stresu połączony niejednokrotnie z poczuciem winy u opiekuna, prowadzą do zaburzeń snu, a często także do depresji i nie sprzyjają wysiłkowi fizycznemu, niezbędnemu przy codziennych czynnościach związanych z opieką nad chorym - dbaniu o jego higienę, zapewnianiu mu odpowiedniej diety, karmieniu, podawaniu leków, czy wynajdywaniu pomysłów na wypełnianie czasu.
Dlatego konieczne jest, aby w tym ciężkim okresie opiekun dbał także o siebie. Organizowanie zastępstwa w opiece lub dzielenie jej z innymi członkami rodziny jest nieodzowne. Korzystanie ze wsparcia, będącego zadaniem jednostek samorządowych oraz misją licznych organizacji pozarządowych nie mogą być przez opiekunów odrzucane. Opiekun nie może tracić kontaktu z otoczeniem i zaniedbywać swoich własnych spraw.
Kiedy towarzyszenie choremu do ostatnich chwilach życia staje się zbyt trudne dla najbliższych, rozwiązaniem może być wykwalifikowana opieka paliatywna dostępna w hospicjach lub wysokospecjalistycznych ośrodkach, takich jak CENTRUM ORIGIN OTWOCK.
O naszym programie opieki paliatywnej napiszemy w najbliższym czasie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz